او به یقین مهم‌ترین نمایشنامه‌نویس تمام دوران است. هم از منظر اولین بودنش در خلق نمایشنامه‌هایی که کمال تکنیکی‌شان تا ابد سرآمدشان کرده، هم از منظر عظمت و پیچیدگی فلسفی‌ای که از درون لایه‌های مختلف این آثار هویدا شده‌ و می‌شوند! سوفوکلسی که ما امروز می‌شناسیم، حاصل شناختی‌ست که از هفت تراژدی‌ باقی‌مانده از او به دست آمده‌، درحالی‌که او 120 نمایشنامه نوشت و حتی 18‌تایشان در جشنواره‌های نمایش تراژیک آتن پیروز شدند و همین نشان می‌‎دهد که وقتی از سوفوکلس حرف می‌زنیم، منظورمان چه غول ادبی بی‌نظیری‌ست. کسی که با کمتر از پنج درصد از نمایشنامه‌هایی که نوشته و به دست ما رسیده، این‌چنین بر سریر قدرت بزرگ‌ترین و تأثیرگزارترین نمیشنامه‌نویس همه‌ی اعصار نشسته است. دامنه‌ی تأثیر این تراژدی‌نویس کلونوسی به حدی‌ست که علاوه بر هنر و ادبیات، بخش بزرگی از فلسفه و روانکاوی نیز بر بنیان نوشته‌های او استوار شده‌اند. کتاب «سوفوکلس و فلسفه» مجموعه‌ جستاری‌ست نوشته‌ی جمعی از مهم‌ترین نظری‌پردازان، منتقدان و فیلسوفان هنر که هرکدام از نظرگاهی بدیع به سه نمایشنامه‌ی ادیپوس پرداخته‌اند. متن‌هایی از نوئل کرول، پل وودراف، سی. دی. ریو، پترجی. آرزندورف و ... که ادیپوس و سرنوشت تراژیکش را در نمایشنامه‌های مشهور به «افسانه‌های تبای» بررسی کرده و نور عمیقا روشنگری به آن‌ها انداخته و دریچه‌هایی نو گشوده‌اند. خواندن سوفوکلس و فلسفه برای اهل نظر، به‌خاصه دوست‌داران تئاتر، ادبیات، سینما، تاریخ، اسطوره‌ و فلسفه، راه‌گشا و لذت‌بخش خواهد بود و می‌شود به هر دوست‌دار هنری توصیه‌اش کرد.