در مقابل این منظره حرکت غریزی و آنی مسیو برژره حرکت مردی ساده و تندخو و یا جانوری وحشی بود. مسیو برژره استاد دانشکده ادبیات بود ولی مانند همه کس بازمانده یک سلسله نیاکان ناشناس بود و یقینا در میان این پدران مجهول صدها مرد خونخوار، و در قرون دور دست تر میمون های آدم نما وجود داشته ودر نژاد و تبار مسیو برژره مثل همه هم نوعان او غریزه سبعیت و درندگی انسان های ادوار باستان وجود داشت. بر اثر این پیشامد غریزه های به خواب رفته یکباره بیدار شدند. استاد هوس کشت و کشتار کرد و خواست مسیو رو و زن خود را بکشد ولی این هوس بسیار ضعیف بود و دیری هم نپایید. سبعیت مسیو برژره مانند چهار دندان گرگ (انیاب) که در دهان داشت و ناخن های جانور گوشتخوار که در دست ها و پاهای او تعبیه شده بود به تدریج و در اثر گذشتن قرون ساییده و فرسوده شده و تیزی و برندگی اصلی خود را از دست داده بود. و اکنون که بر اثر دیدن آن وضع ناهنجار به خیال قتل نفس افتاده بود این خیال به صورت بسیار ضعیف در ذهنش پیدار گردید. مسیو برژره وحشی شد ولی وحشی بسیار ناتوانی از آب درآمد وحشت او آنچنان سریع و زودگذر بود که هیچ اثری بر آن مترتب نگردید و حتی در سیمای او هم آثار تغییر ماهیت دیده نشد. و در فاصله بسیار کوتاهی از سیطره غریزه آزاد شد. ولی با این حال خشم و غیرت محصول تمدن هنوز سر جایش بود و حتی به تدریج افزوده می شد در اینجا اندیشه او مانند غریزه کشتن ساده نبود. این اندیشه ترکیبی بود از مسایل کتابی یعنی احکام فراموش شده ی فقه قدیم و قطعات شکسته بسته از تعالیم تورات و دستورهای علم اخلاق و اندرزهای حکمای یونان، اکوس، آلمان، فرانسه و پاره های پراکنده قوانین اجتماع که درهم و برهم در مغز او موج می زد.